“Kjo padyshim ju befason më shumë se sa na befason ne,” u tha menaxheri i Spanjës Luis de la Fuente gazetarëve të vendit të tij.
Skuadra e tij sapo kishte mundur Francën në gjysmëfinale të Kampionatit Evropian, duke krijuar një përballje me Anglinë në finalen e së dielës.
Dhe befasia – e llojit të këndshëm – është ndoshta fjala më e mirë për të përshkruar atë që shumë tifozë spanjollë kanë ndjerë gjatë gjithë këtij turneu.
Pritshmëritë ishin të ulëta në rrugët e Spanjës të rrahura nga dielli, ndërsa Euro 2024 filloi, por kjo është bërë shpejt gëzim kombëtar, duke ndihmuar në bashkimin e këtij vendi shumë të ndarë.
Një ndryshim i madh me sprovat dhe mundimet e mbështetësve të Tre Luanëve.
“Në fillim miqtë e mi dhe unë menduam se lojtarët e përzgjedhur ishin një zgjedhje shumë personale e trajnerit dhe nuk përfaqësonin mendimin e shumicës së spanjollëve,” tha Jorge Gallego, një tifoz i Spanjës në Madrid.
“Ne nuk prisnim të arrinim në finale, por gjatë gjithë turneut filluam të kuptonim se mund të shkonim larg”.
Ndërsa rreth 11 mijë e 500 tifozë spanjollë kanë udhëtuar drejt Berlinit për finalen, ekranet gjigante në shtëpi janë duke u instaluar në parqe, qendra sportive dhe sheshe për ta parë atë.
Në Madrid, autoritetet lokale kanë thënë se, nëse Spanja fiton, festimet e fitores do të zhvillohen rreth Plaza de Cibeles në qendër të kryeqytetit.
Ndërkohë, lojtarët po përgëzohen, mes tyre edhe mbrojtësi Marc Cucurella, i cili është kthyer në një hero popullor falë flokëve të tij të mëdhenj dhe një kënge në internet për të, e cila është bërë virale.
Teksti përmban paella dhe birrë – kjo është një këngë e dëgjuar shpesh në tribunat e klubit të tij të ligës, Chelsea.
Atmosfera e gjallë që rrethon futbollin është në kontrast me politikën e neveritshme dhe shpesh toksike të Spanjës, ku qeveria e majtë dhe opozita e djathtë rrallë bien dakord për ndonjë gjë.
Ekipi i futbollit ofron një pikë të rrallë grumbullimi. Partitë dhe politikanët kanë festuar jo vetëm rezultatet, por edhe daljen e lojtarëve, si Lamine Yamal, i cili mbushi 17 vjeç të shtunën dhe doli të jetë ylli i ekipit në këtë fushatë spanjolle të Euro-ve.
Ky ekip përfaqëson gjithashtu realitetin multikulturor të Spanjës. Babai i Yamal është maroken dhe nëna e tij është nga Guinea Ekuatoriale, ndërsa prindërit ganezë të Nico Williams arritën në Spanjë pasi udhëtuan nëpër shkretëtirën e Saharasë dhe u ngjitën në një gardh që rrethon enklavën e Melilla.
Yamal ka nënvizuar origjinën e tij modeste, duke mbajtur gishtat lart pasi shënoi për të treguar kodin postar 304, distrikti multikulturor i klasës punëtore të qytetit katalanas Mataró ku ai u rrit.
Është një vend që një anëtar i partisë së ekstremit të djathtë Vox, Manuel Gavira, e përshkroi dikur si një “grumbull plehrash multikulturore”.
Por ndjesia dërrmuese është se spanjollët po përqafojnë ekipin e tyre, si për paraqitjet e tij ashtu edhe për atë që përfaqëson.
Gazeta “El Periódico” tha se “një Spanjë e re, e guximshme dhe e gjallëruar, është bërë pasqyra e një vendi që ka ndryshuar dhe është multi-racial dhe i larmishëm”.
Edhe mbreti Felipe iu bashkua lavdërimeve, duke thënë se ekipi i meshkujve rrezatonte “ekzaltim, gëzim dhe siguri”, ndërsa vlerësoi “shkëlqimin” e Yamal.
Është e lehtë të harrohet se përzgjedhja e Yamal ngriti vetullat dhe çoi në akuza se De la Fuente – një trajner relativisht i ri, që nuk kishte punuar kurrë me një klub të nivelit të lartë – nuk kishte përvojë për të pasur sukses.
Në pamje të parë, skuadra ishte shumë larg nga skuadra e mbushur me yje, që pushtoi dy tituj evropianë dhe Kupën e Botës midis viteve 2008-2012.
Tashmë, ndihet se kombëtarja është rikthyer në elitë, duke rikthyer në këtë proces vetëvlerësimin e tifozëve spanjollë.
Rezultatet janë një arsye e qartë për besimin e rinovuar. Ka gjashtë fitore nga gjashtë – e para për çdo skuadër në Euro – kundër kundërshtarëve që përfshinin jo vetëm Francën e Didier Deschamps, por edhe Gjermaninë mikpritëse dhe kampionët e Euro 2020, Italinë.
Stili i atyre fitoreve ka qenë gjithashtu vendimtar. Është zhdukur loja “tiki-taka” e fiksuar pas kalimeve të afërta, e fiksuar pas zotërimit të topit, që i solli Spanjës kaq shumë sukses në të kaluarën. Në vend të kësaj, Spanja po luan më drejtpërdrejt, me dy nga yjet e saj në zhvillim, Williams dhe Yamal, duke bërë kërdi në krahë.
Rezultati është një stil më pak i kontrolluar dhe më emocionues se në të kaluarën.
Tifozët spanjollë, të cilët e urrejnë futbollin e shurdhër, e kanë pëlqyer atë.
“Spanja do të fitojë, pa dyshim,” tha Luis García, një emigrant venezuelian, i cili mbështet Spanjën.
“Ata kanë treguar se janë ekipi më i mirë. Është e mahnitshme që skuadra është përmirësuar kaq shumë me këtë brez të ri lojtarësh dhe se shpresat tona qëndrojnë te këta djem”./Albanianpost.com
