Ministrat e Bashkimit Evropian kërkuan të enjten mënyra për të frenuar emigracionin e parregullt dhe për të larguar më shumë njerëz pasi mbërritjet u rritën nga nivelet më të ulëta të pandemisë, duke ringjallur idetë e diskutueshme për gardhet kufitare dhe qendrat e azilit jashtë Evropës.
Agjencia kufitare e BE-së Frontex raportoi rreth 330 mijë ardhje të paautorizuara vitin e kaluar, më e larta që nga viti 2016, me një rritje të mprehtë në rrugën e Ballkanit Perëndimor.
“Kemi një rritje të madhe të ardhjeve të parregullta të emigrantëve”, tha komisionerja e Punëve të Brendshme Ylva Johansson gjatë bisedimeve mes 27 ministrave të migracionit të BE-së.
“Ne kemi një normë shumë të ulët kthimi dhe unë mund të shoh se mund të bëjmë përparim të rëndësishëm këtu”.
Danimarka, Holanda dhe Letonia ishin ndër ato që kërkuan më shumë presion përmes vizave dhe ndihmës zhvillimore ndaj afro 20 vendeve – përfshirë Irakun dhe Senegalin – që BE-ja gjykon se dështojnë të bashkëpunojnë për marrjen e shtetasve të tyre që nuk kanë të drejtë të qëndrojnë në Evropë.
Vetëm rreth një e pesta e njerëzve të tillë kthehen mbrapsht, me burimet dhe koordinimin e pamjaftueshëm nga ana e BE-së që janë një tjetër pengesë, sipas ekzekutivit të bllokut.
Bisedimet ministrore vijnë përpara një samiti 9-10 shkurt të liderëve të BE-së, të cilët gjithashtu do të kërkojnë më shumë kthime, sipas projektvendimit të tyre të përbashkët të parë nga agjencia e lajmeve “Reuters”.
“Shqetësimi i përgjithshëm ekonomik bën që vendet si Tunizia të ndryshojnë nga një vend tranzit në një vend ku edhe vendasit duan të shkojnë”, tha një zyrtar i BE-së.
“Kjo ndryshon gjërat. Por është ende shumë e menaxhueshme, veçanërisht nëse BE vepron së bashku”.
Megjithatë, kjo është më e lehtë të thuhet sesa të bëhet në bllok, ku emigracioni është një çështje shumë e ndjeshme politike dhe vendet anëtare janë të ndara ashpër se si të ndajnë detyrën e kujdesit për ata që mbërrijnë në Evropë.
Çështja është bërë toksike që kur më shumë se një milion njerëz kaluan Mesdheun në vitin 2015 në skena kaotike dhe vdekjeprurëse që e kapën bllokun në befasi dhe nxitën ndjenjat anti-emigracion.
BE-ja që atëherë ka shtrënguar kufijtë e saj të jashtëm dhe ligjet e azilit. Me njerëzit në lëvizje sërish pas pandemisë COVID, debati po kthehet në plan të parë, ashtu si edhe disa propozime të hedhura më parë si të papranueshme.
Danimarka ka zhvilluar bisedime me Ruanda-n për trajtimin e aplikantëve për azil në Afrikën Lindore, ndërsa të tjerë kërkuan fonde të BE-së për një gardh kufitar midis Bullgarisë dhe Turqisë – të dyja idetë deri më tani shihen si tabu.
“Ne jemi ende duke punuar për ta bërë këtë të ndodhë, mundësisht me vendet e tjera evropiane, por, si mjet i fundit, ne do ta bëjmë atë vetëm në bashkëpunim midis Danimarkës dhe, për shembull Ruanda-s”, tha të enjten Ministrja e Emigracionit Kaare Dybvad.
Ministri holandez Eric van der Burg tha se ishte i hapur për financimin e BE-së për barrierat kufitare.
“Vendet anëtare të BE-së vazhdojnë ta bëjnë aksesin në mbrojtjen ndërkombëtare sa më të vështirë të jetë e mundur”, tha Këshilli Danez për Refugjatët, një OJQ, në një raport të enjten në lidhje me atë që tha se ishin shtytje sistematike të njerëzve në kufijtë e jashtëm të bllokut, një shkelje e të drejtës së tyre për të kërkuar azil.
Ndërsa vendet e BE-së protestojnë kundër imigracionit të parregullt, që shpesh përfshin myslimanë nga Lindja e Mesme dhe Afrika e Veriut, Gjermania po kërkon njëkohësisht të hapë tregun e saj të punës për punëtorët shumë të nevojshëm nga jashtë bllokut.
“Ne duam të përfundojmë marrëveshje migrimi me vendet, veçanërisht me vendet e Afrikës së Veriut, që do të lejonin një rrugë ligjore për në Gjermani, por do të përfshinte gjithashtu kthime funksionale”, tha ministrja e Brendshme Nancy Faeser në Stokholm. /Albanianpost.com
