Për 72 orët e mëparshme, vorbulla kërcënuese mbi kokat tona u përkiste dronëve vetëvrasës të Rusisë, duke kaluar dhe duke goditur objektivat e tyre.
Tani zhurma vjen nga një avion ukrainas pa pilot, i cili nuk është dërguar për të vrarë, por për të transmetuar pamjet nga terreni i stërvitjes te komandantët e kthyer në bazë.
Ne jemi sjellë në një vend të fshehtë stërvitjeje në rajonin e Chernihiv, ku marrja më e fundit e ushtrisë po gjurmohet me shpejtësi në fushën e betejës në përpjekjen e ripërtërirë për të zbehur përparimin e rëndë të Moskës.
Në breshërinë e zjarrit të mitralozëve dhe komandave të instruktorëve, aspekti më i habitshëm i skenës është mosha e rekrutëve të rinj. Shumica duket se janë në të 40-at dhe 50-at e tyre.
Midis kontigjentit me flokë gri, Rostyslav, gruaja dhe dy fëmijët e të cilit po e presin në shtëpi në rajonin e Odesës.
Një muaj më parë ai ishte shofer. Muajin tjetër ai mund ta gjejë veten duke luftuar në tokën ruse, me Ukrainën që zotohet të mbajë tokën që kapi në rajonin e Kursk gjatë inkursionit të saj rrufe një muaj më parë.
“Unë mendoj se kjo është gjëja e duhur për të bërë,” thotë ai për operacionin.
“Shikoni sa kohë kanë qenë në tokën tonë. Ne kemi vuajtur për kaq shumë kohë, duhet të bëjmë diçka. Nuk mund të ulesh aty, ndërkohë që ata po pushtojnë territorin tonë. Çfarë do të bëjmë atëherë? A do të bëhemi skllevër të tyre?”
Orari i stërvitjes që po shohim pasqyron programin e përshpejtuar që po kalojnë anëtarët e rinj të ushtrisë, ndërsa Ukraina përpiqet të përballet me masën e madhe të njerëzve që Rusia po angazhohet në vijën e frontit.
Ministria e Mbrojtjes në Londër vlerësoi se vetëm në maj dhe qershor kishte 70,000 viktima ruse në Ukrainë.
Nën diellin përvëlues, rekrutët e rinj ukrainas hyjnë dhe dalin nga mjetet luftarake të blinduara të prodhimit amerikan dhe hapin zjarr mbi pozicionet e armikut.
Ushtria, e shqetësuar se vendndodhja e këtij trajnimi mbetet sekret, kërkoi të shihte pamjet që ne regjistruam në vendndodhje përpara se kjo histori të raportohej në BBC News – por nuk pa asnjë skenar dhe as nuk kishte ndonjë kontroll editorial.
Në një pyll aty pranë, një sulm i simuluar rus në llogore ukrainase zmbrapset ndërsa bumi i praktikës së objektivit të granatës dridhet nëpër fushë.
Dy vjet e gjysmë pas luftës, dhe Ukraina është e dëshpëruar për më shumë trupa dhe solli në fuqi një ligj të ri për rekrutim, i cili uli moshën e burrave që bashkohen nga 27 në 25. Shërbimi ushtarak për gratë nuk është i detyrueshëm.
Përpjekja për rekrutët më të rinj nuk e ka goditur këtë grup burrash.
Të gjithë rekrutët që shohim para nesh kanë pasur tashmë 30 ditë trajnim bazë dhe sot është një kujdes më i avancuar – trajtimi me kocka të thyera, të shtëna me armë dhe gjakderdhje katastrofike – duke përdorur pajisje mjekësore të dërguara nga MB.
Momentet me zemër të lehtë – një turnique qartësisht i çuditshëm këtu ose atje – shënojnë një ajër të rëndë.
Nuk mund të shmanget fakti që kujdesi i simuluar i urgjencës që jepet nën hijen e bredhave mund të kryhet në realitet të zymtë në javët dhe muajt e ardhshëm.
Një ushtar që na shoqëroi në vend, thotë se nëse trupat e reja nuk kanë fituar aftësi të mjaftueshme luftarake, ata nuk do të dërgohen në vijën e parë.
“Ne nuk do t’i dërgojmë ata në vdekje,” thotë ai ashpër.
Megjithatë, ne kemi dëgjuar ankesa, veçanërisht nga ushtarë profesionistë, se rekrutët e papërpunuar janë dërguar në fronte të tjera pa trajnim adekuat dhe janë futur para kohe në luftimet e vijës së parë.
Ukraina është në këmbët e pasme në pjesët kryesore të fushës së betejës në shtëpi, veçanërisht rreth qytetit strategjik të rëndësishëm të Pokrovsk në Donetsk.
Por inkursioni i muajit të kaluar në Rusi ka rritur moralin dhe i ka shtuar një dimension të ri luftës.
Megjithatë, Kievi tani po lufton një betejë në një front tjetër dhe ky është një lojë e madhe personale për Presidentin Zelensky.
Gjeneralët e tij kanë vendime të vështira strategjike për të marrë se ku t’i dërgojnë rekrutët e tyre të rinj.
Maxim, një ndërtues 30-vjeçar me profesion, duket të jetë më i riu i grupit.
“Ne duhet të stërvitemi, të stërvitemi dhe të stërvitemi sërish. Sa më shumë të stërvitemi, aq më shumë do të mësojmë këtu. Do të na ndihmojë në vijën e parë.”
Ku do të jetë, pyes unë? “Ne jemi gati të mbrojmë tokën tonë ose në Donbas – ose Kursk,” thotë ai me krenari, por me një të qeshur nervoz.
Më parë, në rajonin Sumy të Ukrainës, ne kishim udhëtuar nën përcjelljen ushtarake në një bazë të re ukrainase vetëm disa milje larg kufirit rus.
Gjatë rrugës, kaluam rrugë të tëra të copëtuara nga zjarri i mëparshëm i artilerisë ruse.
Civilët kishin ikur prej kohësh dhe e vetmja jetë njerëzore ishte e veshur me gjelbërimin dhe automjetet e ushtrisë.
Ndërsa mbërrijmë në kamp, një transportues i blinduar i personelit (APC) i sapolindur nga inkursioni i Kurskut vrumbullon në jetë dhe del mbrapsht nga vendi i tij i fshehur i fundosur.
Ai rrotullohet dhe më pas largohet me shpejtësi përmes gjurmës së veshur me tendë, duke lënë një shtëllungë të madhe pluhuri me ngjyrë bakri.
“Ushtarët rusë që u dorëzuan, ne i morëm si robër lufte. Rusët që na sulmuan, ne i vramë”.
Është një përmbledhje e hapur nga komandanti ukrainas i cili shkon me shenjën e thirrjes “Stuhia”.
Brigada e tij e 22-të e mekanizuar ishte e para që hyri në territorin rus dhe tani ai është kthyer për të treguar përrallën.
“Ne shkuam shumë në rajonin e Kurskut. Ne ishim vetëm si ekipi përpara. Ishim në tokë të huaj dhe ndiheshim të huaj. Jo në shtëpinë tonë.”
Një baba i pesë fëmijëve me pesë gradë, Storm pret një hije të veçantë në pyllin e dendur.
Një gjigant i një njeriu me dhi të thinjur dhe tatuazhe ushtarake në lëkurë që nuk mbulohen nga lodhjet e ushtrisë dhe parzmoret e tij.
“Këta jemi ne, atje brenda,” thotë ai duke na treguar një video në telefonin e tij të një APC që çante nëpër fshatrat ruse./BBC/
