Nëse supozojmë, siç bëjnë pothuajse të gjithë vëzhguesit, se Izraeli qëndronte pas sulmit masiv masive të së martës në radhët e Hezbollahut, çfarë na tregon ai për atë që Izraeli po mendon?
Në mungesë të ndonjë komenti zyrtar izraelit, nevojitet një sasi e caktuar leximi midis rreshtave.
Një ish-zyrtar i inteligjencës izraelite me të cilin kontaktova e shpjegoi hezitimin e tij për të komentuar me një thënie nga Talmudi: “Dhe pikërisht në këtë kohë të zgjuarit heshtin”.
Duke pasur parasysh shtrirjen çuditërisht të guximshme të sulmit të djeshëm, duket se ai ishte projektuar për të shkaktuar dëme masive fizike, psikologjike dhe teknike për një nga kundërshtarët më të frikshëm të Izraelit.
Por raportet nga Libani sugjerojnë se Izraeli mund të mos ketë synuar ta përdorë këtë armë të Kiametit vetëm tani.
“Trundi dhe frika” e shkaktuar nga një sulm i tillë ndoshta po mbahej në rezervë për një moment nevoje maksimale: ose kur Izraeli ishte gati të niste një sulm të madh në Liban ose kur mendonte se Hezbollahu mund të vepronte i pari.
Asnjëra nga këto nuk duket të jetë rasti, duke i dhënë besim raporteve se Izraeli shkaktoi pagers me eksploziv sepse besonte se komploti i tij ishte, ose ishte në proces të zbulimit.
Cilado qoftë e vërteta e çështjes, episodi vjen në një kohë kur Izraeli po ndërmerr veprime, të hapura dhe të fshehta, për të adresuar kërcënimin e paraqitur nga Hezbollahu dhe arsenali i tij i njohur prej 150,000 raketash dhe raketash të drejtuara me saktësi.
Larg sulmeve ajrore të përditshme ndaj objektivave të Hezbollahut, secili i dokumentuar për mediat nga ushtria izraelite, një luftë e errët në hije po shpërthen.
Dhjetë ditë më parë, forcat speciale izraelite kryen një sulm të guximshëm kundër një objekti ushtarak të ndërtuar nga Irani në Siri , ku besohet se po zhvilloheshin raketa balistike.
Komandot u zmbrapsën nga helikopterët, vendosën eksplozivë brenda objektit nëntokësor dhe hoqën informacione të ndjeshme.
Disa raporte sugjeruan se ata madje kapën individë, ndoshta iranianë, që punonin atje.
Gjashtë javë më parë, Izraeli vrau Fuad Shukr, një nga komandantët më të lartë ushtarakë të Hezbollahut.
Një raport në Wall Street Journal tha se pak para sulmit, Shukr mori një mesazh që i kërkonte të shkonte në apartamentin e tij të katit të shtatë, ku ishte më e lehtë për t’u goditur.
Hezbollahu e mohoi me furi raportin, por siç dëshmuan ngjarjet dramatike të djeshme, rrjetet e Hezbollahut – zinxhirët e tyre të furnizimit dhe komunikimet – duket se janë komprometuar keq.
Grupi i mbështetur nga Irani, natyrisht, po bën të pamundurën për të luftuar, duke gjuajtur raketa përgjatë kufirit verior të Izraelit dhe, herë pas here, duke provuar operacionet e veta të fshehta.
Të martën në mëngjes, Izraeli tha se kishte penguar një përpjekje për të vrarë një ish-zyrtar izraelit të sigurisë duke përdorur një pajisje shpërthyese të aktivizuar nga distanca.
Hezbollahu është zotuar të hakmerret për sulmin masiv të së martës. Duke pasur parasysh gjymtimin fizik të shkaktuar në një numër të madh anëtarësh të saj dhe nevojën urgjente të milicisë për të identifikuar dhe trajtuar këtë shkelje katastrofike të sigurisë, hakmarrja mund të duhet të presë – por sigurisht që do të vijë.
E cila na çon në një pyetje themelore: çfarë, nëse ka ndonjë gjë, ka ndryshuar vërtet? Lufta e Izraelit me Hezbollahun, e hapur dhe e fshehtë, vazhdon.
Synimi i sapodeklaruar i luftës i Izraelit – kthimi i qytetarëve të zhvendosur në komunitetet e evakuuara përgjatë kufirit verior – nuk është avancuar.
Pavarësisht nga shumë spekulime të nxehta këtu në Izrael, ushtria nuk duket se është e gatshme të pushtojë Libanin jugor.
Kjo mund të ndodhë përfundimisht. Izraelitët janë të ngopur plotësisht me pothuajse një vit pasigurie në veri.
Por Izraeli është ende duke luftuar në Gaza – vdekja e katër ushtarëve të tjerë u njoftua të martën – dhe perspektiva e një operacioni tjetër të madh tokësor nuk është universalisht i mirëpritur.
Një sondazh i opinionit nga Channel 13 News zbuloi se 52% e izraelitëve favorizonin një “luftë në shkallë të gjerë në Liban”, me 30% kundër dhe 18% të pavendosur.
Pavarësisht nga të gjitha shfaqjet e zgjuarsisë taktike të Izraelit, kur bëhet fjalë për t’u marrë me Hezbollahun, është e vështirë të shihet saktësisht se ku po shkon më pas ky konflikt i zjarrtë./BBC/
