Aksidentohet një kamion me një veturë në Gjakovë, lëndohet një person
Ministrja e Jashtme gjermane, Annalena Baerbock, ka bërë thirrje për pranimin e shpejtë në Bashkimin Evropian të kandidatëve për anëtarësim në Ballkanin Perëndimor, ndërsa blloku shënon 20 vjetorin e zgjerimit të tij nga 10 vende në 2004.
“Zonat gri” politike dhe gjeografike në Ballkan ose në lindje të BE-së janë jashtëzakonisht të rrezikshme,” shkroi Baerbock në një opinion të botuar për të shënuar përvjetorin.
“Ne nuk mund të përballojmë zona të tilla gri, sepse për [presidentin rus Vladimir] Putin ato janë një ftesë për të ndërhyrë, për të destabilizuar,” tha Baerbock.
Estonia, Letonia, Lituania, Polonia, Republika Çeke, Sllovakia, Sllovenia, Hungaria, Malta dhe Qiproja u pranuan në BE më 1 maj 2004.
“Ne e dimë të paktën që nga lufta e agresionit të Rusisë kundër Ukrainës: Zgjerimi i BE-së sonë sot është gjithashtu një domosdoshmëri gjeopolitike”, shkroi Baerbock.
Editoriali i plotë i Baerbock
Duke treguar përgjegjësi të guximshme për Evropën tonë
Me himnin evropian që kumbonte në veshët e tyre dhe fishekzjarrët që ndriçonin qiellin e natës, të panjohur të plotë u përqafuan me njëri-tjetrin. Unë u bashkova me qindra njerëz në atë kohë, më 1 maj 2004, në urën Oder midis Frankfurtit në Gjermaninë lindore dhe Slubicës në Poloninë perëndimore, për të festuar këtë çast të veçantë evropian.
Lindja dhe Perëndimi më në fund u bashkuan në Bashkimin Evropian. Rreth 75 milionë njerëz në Çeki, Estoni, Hungari, Letoni, Lituani, Maltë, Poloni, Slloveni, Sllovaki dhe Qipro u bënë pjesë e familjes së Bashkimit Evropian atë natë. Më vonë atyre iu bashkuan edhe fqinjët tanë në Bullgari, Rumani dhe Kroaci.
Ishte përgjegjësia dhe vizioni i guximshëm i njerëzve në vendet e anëtarësimit – nga rajoni Baltik deri në Detin Mesdhe – që e bëri të mundur këtë festë të madhe në atë kohë. Ata kishin nisur me vendosmëri rrugën e gjatë dhe të vështirë të reformës dhe harmonizimit.
Për mua si Ministre e Jashtme e Gjermanisë, 1 maji na kujton se çdo brez ka detyrën e vet. Brezat e prindërve dhe gjyshërve tanë e pranuan pas Luftës së Dytë Botërore se pajtimi është baza për një komunitet evropian të paqes. Ne gjermanët nuk duhet të harrojmë kurrë se veçanërisht ne, që sollëm luftë dhe shkatërrim për kaq shumë njerëz, arritëm të gjenim kështu rrugën drejt paqes dhe miqësisë.
Brezat para nesh krijuan një Bashkimi Evropian të lirisë – për të jetuar, punuar dhe bërë biznes – nga Atlantiku deri në kufirin me Rusinë.
Gjenerata e raundit të madh të zgjerimit duhej të kishte guximin në atë kohë që të mos pengohej nga kundërshtimet apo sloganet populiste. Ashtu si në Gjermani, ku në kohë papunësie të lartë ushqehej frika nga “hidrauliku polak”.
Puna e politikanëve, megjithatë, është, siç e tha dikur ish-Presidenti Federal Walter Scheel, “të bëjnë gjënë e duhur dhe ta bëjnë atë popullor”, në vend që t’i nënshtrohemi disponimit dhe të lejojmë veten të nxitemi prej tyre.
Nëse mediat sociale do të kishin ekzistuar tashmë në atë kohë, atëherë pyes veten nëse debati do të kishte ndoshta një përfundim tjetër. Por asgjë shpresëdhënëse nuk mund të rritet nga urrejtja, populizmi apo kundërshtuesit.
Brezi ynë tani përballet me detyrën e mbrojtjes dhe forcimit të projektit të paqes dhe lirisë që është Evropa, edhe pse kjo kërkon forcë të pabesueshme. Në fund të fundit, lufta e agresionit të Putinit kundër Ukrainës është një kujtesë më brutale se paqja, liria dhe prosperiteti ynë në Evropë nuk mund të merren si të mirëqenë.
Ajo që i udhëhoqi brezat para nesh në ndërtimin e Evropës sonë të bashkuar është ajo që na nevojitet edhe sot për të mbrojtur Evropën tonë, domethënë përgjegjësia dhe vizioni i guximshëm.
Si Bashkimi Evropian, ne po mbrojmë vlerat dhe sigurinë tonë së bashku me miqtë dhe aleatët dhe po qëndrojmë fort në krah të Ukrainës – për aq kohë sa duhet. Në krah të një vendi që, për më shumë se dy vjet, ka bërë sakrificat më të mëdha për një të ardhme në liri dhe demokraci – dhe që tani vetë po bën hapa të mëdhenj drejt anëtarësimit në BE.
Më së voni që nga lufta e agresionit të Rusisë kundër Ukrainës, ne e dimë se sot zgjerimi i BE-së sonë është gjithashtu një domosdoshmëri gjeopolitike. “Zonat gri” politike dhe gjeografike në Ballkan apo në lindje të BE-së janë shumë të rrezikshme. Ne nuk mund të përballojmë zona të tilla gri, pasi për Putinin ato janë një ftesë për të ndërhyrë dhe destabilizuar.
Bashkimi Evropian qëndron për lirinë, demokracinë dhe sundimin e ligjit. Ashtu si 20 vjet më parë, edhe një herë sot miliona evropianë shohin një mundësi dhe një premtim për t’u bërë qytetarë të BE-së.
Dhe ne nuk mund të lejojmë edhe një herë të bëjmë një brez të tërë të ulet në dhomën e pritjes së BE-së, si në vendet e Ballkanit Perëndimor. Ne nuk duhet të humbasim mundësinë për ta bërë Bashkimin tonë më të madh dhe më të fortë – dhe për këtë arsye edhe më të sigurt. Unioni ynë i paqes dhe lirisë është i hapur për anëtarë të rinj.
Megjithatë, në mënyrë që anëtarësimi i vendeve të tjera në Union të jetë i suksesshëm, ne duhet të sigurojmë që BE-ja të mbetet e aftë për të ndërmarrë veprime si brenda ashtu edhe jashtë.
Ne do të vazhdojmë të zhvillojmë BE-në tonë me gjithë vendosmërinë e duhur për këtë qëllim. Edhe nëse kemi debate intensive rreth asaj se si herë pas here – siç pritet në një familje të madhe.
Përvoja e pasur e anëtarëve të BE-së që i janë bashkuar Unionit që nga viti 2004, vende që zotëruan me sukses një proces të gjatë transformimi, është veçanërisht e vlefshme këtu.
Në mënyrë që Unioni ynë i lirisë ta përmbushë këtë detyrë për brezin tonë, ne duhet ta reformojmë atë. Për mendimin tim, kjo përfshin reduktimin e fushës së vetos në Këshill.
Ne duhet të mbetemi të aftë për veprim edhe në një Union të ardhshëm që mund të numërojë mbi 35 anëtarë. Kjo përfshin marrjen e vendimeve më shpesh me një shumicë të madhe në krahasim me arritjen e unanimitet. Edhe nëse kjo do të thotë se Gjermania – si çdo shtet tjetër anëtar – mund të mbivotohet. Zgjerimin dhe reformën duhet ta trajtojmë me vendosmëri.
Të tregosh përgjegjësi të guximshme do të thotë sot se ne duhet ta bëjmë Bashkimin tonë Evropian të përshtatshëm për të pranuar vende të reja tashmë në këtë dekadë. Që njerëzit të mund të përqafojnë njëri-tjetrin edhe një herë, me himnin evropian që kumbon në veshët e tyre, të bashkuar në familjen tonë evropiane në rritje. /Albanianpost.com
