Aksidentohet një kamion me një veturë në Gjakovë, lëndohet një person
Njerëzit shpesh pyesin nëse anëtarët e familjes mbretërore kanë një mbiemër dhe, nëse po, cili është ai. Anëtarët e familjes mbretërore mund të njihen si me emrin e shtëpisë mbretërore, ashtu edhe me mbiemrin, të cilët nuk janë gjithmonë të njëjtë. Dhe shpesh ata nuk përdorin fare mbiemër.
Përpara vitit 1917, anëtarët e familjes mbretërore britanike nuk kishin mbiemër, por vetëm emrin e shtëpisë ose dinastisë së cilës i përkisnin.
Mbretërit dhe princat njiheshin historikisht me emrat e vendeve mbi të cilat ata dhe familjet e tyre sundonin. Prandaj mbretërit dhe mbretëreshat e nënshkruan veten vetëm me emrat e tyre të parë, një traditë në Mbretërinë e Bashkuar e cila ka vazhduar deri në ditët e sotme.
Emrat e dinastive prireshin të ndryshonin kur linja e trashëgimisë merrej nga një fraksion rival brenda familjes (për shembull, Henri IV dhe Lancastrianët, Eduardi IV dhe Yorkistët, Henri VII dhe Tudorët).
Ashtu si fëmijët mund të marrin mbiemrat e tyre nga babai i tyre, ashtu edhe sovranët zakonisht marrin emrin e ‘shtëpisë’ nga babai i tyre. Për këtë arsye, djali i madh i Mbretëreshës Viktoria, Edward VII i përkiste Shtëpisë së Sakse-Koburg-Gotha (emri i familjes së babait të tij Princ Albert). Djali i Eduardit VII, Xhorxhi V, u bë mbreti i dytë i asaj dinastie kur arriti në fron në vitin 1910.
Në vitin 1917, pati një ndryshim rrënjësor, kur George V adoptoi në mënyrë specifike Windsorin, jo vetëm si emrin e ‘Shtëpisë’ ose dinastisë, por edhe si mbiemrin e familjes së tij. Emri i familjes u ndryshua si rezultat i ndjenjës anti-gjermane gjatë Luftës së Parë Botërore, dhe emri Windsor u adoptua pas kalasë me të njëjtin emër.
Në një mbledhje të Këshillit Privy më 17 korrik 1917, George V deklaroi se ‘të gjithë pasardhësit në linjën mashkullore të Mbretëreshës Viktoria, të cilët janë nënshtetas të këtyre mbretërive, përveç pasardhësve femra që martohen ose që janë martuar, do të mbajnë mbiemrin Windsor’.
Mbiemri i familjes mbretërore Windsor u konfirmua nga Mbretëresha pas pranimit të saj në vitin 1952. Megjithatë, në vitin 1960, Mbretëresha dhe Duka i Edinburgut vendosën që ata të dëshironin që pasardhësit e tyre të drejtpërdrejtë të dalloheshin nga pjesa tjetër e familjes mbretërore (pa ndryshuar emrin e Shtëpisë Mbretërore), pasi Windsor është mbiemri i përdorur nga të gjithë pasardhësit meshkuj dhe femra të pamartuara të George V.
Prandaj në Këshillin Privat u deklarua se pasardhësit e Mbretëreshës, përveç atyre me stilin e Lartësisë Mbretërore dhe titullin Princ/Princeshë, ose pasardhës femra që martoheshin, do të mbanin mbiemrin Mountbatten-Windsor.
Kjo pasqyronte mbiemrin e Princit Philip. Në vitin 1947, kur Princi Philip i Greqisë u natyralizua, ai mori emrin e Philip Mountbatten si një toger në Marinën Mbretërore.
Efekti i deklaratës ishte që të gjithë fëmijët e Mbretëreshës, në rastet kur kishin nevojë për një mbiemër, do të kishin mbiemrin Mountbatten-Windsor.
Në pjesën më të madhe, anëtarët e familjes mbretërore që kanë të drejtën e stilit dhe dinjitetit të Princit ose Princeshës nuk kanë nevojë për një mbiemër, por nëse në çdo kohë ndonjëri prej tyre ka nevojë për një mbiemër (si p.sh. në martesë), ai mbiemër është Mountbatten-Windsor.
Mbiemri Mountbatten-Windsor u shfaq për herë të parë në një dokument zyrtar më 14 nëntor 1973, në regjistrin e martesave në Westminster Abbey për martesën e Princeshës Anne dhe kapitenit Mark Phillips. Një shpallje mbi mbiemrin e familjes mbretërore nga monarku në fuqi nuk është statutore; ndryshe nga një akt parlamenti, ai nuk kalon në ligjin e vendit. Një shpallje e tillë nuk është e detyrueshme për sovranët pasardhës, as nuk përbën një precedent që duhet të ndiqet nga sovranët mbretërues që vijnë pas.
Nëse Princi i Uellsit nuk zgjedh të ndryshojë vendimet aktuale kur të bëhet mbret, ai do të vazhdojë të jetë nga Shtëpia Windsor dhe nipërit e tij do të përdorin mbiemrin Mountbatten-Windsor.
/KlanKosova/
