Episodi i fundit i turpshëm që përfshin presidentin amerikan, Joe Biden, ishte konferenca për shtyp gjatë vizitës së tij në Vietnam.
Papritur teksa takimi me gazetarët po shkonte shumë mirë presidenti tha diçka.
“Po shkoj të fle tani”.
Pastaj, sikur të mos kishte ndodhur asgjë, ai nisi t’u përgjigjej përsëri pyetjeve.
Le të jemi të qartë, është e lehtë t’i thuash “je plakur” kur nuk e përjeton drejtpërdrejt ndikimin e vonesës së avionit gjatë udhëtimeve të lodhshme nga njëra anë e Paqësorit në tjetrën, kur zona kohore ndryshon me 12 orë midis Bregut Lindor Amerikan dhe Lindja e Largët.
Por Biden, edhe në shtëpi, humbet në fjalime që nuk kanë logjikë.
Gjendja e tij psiko-fizike është pjesë e paradoksit amerikan.
Një komb i ri, ku 20 ose 30-vjeçarët dominojnë sektorë të tërë të ekonomisë, niset si një somnambul për t’u përgatitur për një fushatë elektorale që vë kundër njëri-tjetrit dy pleq të paparaqitshëm, në një ribërje absurde të 2020-s.
Paradoksi amerikan është hendeku gjithnjë e më i fortë midis një ekonomie të shëndetshme dhe një politike të sëmurë.
Megjithatë, edhe kur bëhet fjalë për shëndetin e ekonomisë, nuk duhet të kufizohemi vetëm në pamjen e jashtme.
Nëse gjithçka do të shkonte vërtet mirë, pse Biden ka rënë në një humnerë sa i takon sondazheve?
Ndër ekonomitë e mëdha, ajo që po ecën më mirë është pa dyshim ajo amerikane: krahasuar me Evropën dhe Kinën, mund të thuhet se po shpërthen nga shëndeti, duke pasur parasysh rritjen e PBB-së dhe papunësinë e ulët.
Megjithatë Biden nuk po korr përfitimet.
Në të vërtetë, sondazhet e vendosin atë në të njëjtin nivel me Donald Trump, pavarësisht katër aktakuzave për 91 krime ndaj këtij të fundit.
E padrejtë?
Duke lexuar mediat kryesore si “New York Times” dhe “Washington Post”, duke parë “CNN”, duke dëgjuar shumë komentues si fituesi i çmimit Nobel, Paul Krugman, dikush do të thoshte se fajin e kanë amerikanët: ata nuk e kuptojnë sa me fat janë.
Herë pas here dëgjohet një zë edhe brenda korit mediatik të simpative demokratike.
Një shembull i fundit është ai i Bret Stephens, një kolumnist i “New York Times”, i cili “guxon” të shkruajë atë që për shumicën e kolegëve të tij është herezi.
Dhe kjo është: Biden është i papëlqyer sepse e meriton, Amerika nuk është aspak në gjendje të mirë shëndetësore dhe amerikanët janë të pakënaqur me arsye të mirë.
Stephens fillon duke vëzhguar se të gjitha sondazhet tregojnë një mosbesim të thellë ndaj opinionit publik amerikan.
Një shumicë mendon se kombi është në rrugën e gabuar.
Niveli i miratimit të Biden në këtë fazë ka rënë edhe më i ulët se ai që mori Trump në vitin e fundit të presidencës së tij, më katastrofat (midis pandemisë dhe skandaleve).
Si shpjegohet kjo?
Si fillim, një pjesë e madhe e popullsisë nuk është aspak e bindur se ekonomia po lulëzon.
Kostoja e jetesës është një çështje vendimtare.
Është e vërtetë që norma e inflacionit është në rënie, duke lëvizur tashmë nga 3% në 4% (në varësi të masave të përdorura), dhe kjo do të thotë se është përgjysmuar brenda një viti.
Megjithatë, një normë e ngadalësuar inflacioni nuk na tregon se ku është kostoja e jetesës.
Fuqia blerëse ka pësuar dëme dhe vuajtja mbetet.
Dhe pastaj është degradimi i rendit publik, shkelja e gjerë e të gjitha llojeve të ligjeve, spektakli i përditshëm i një vendi që rrëshqet drejt kaosit.
Stephens nënvizon se sulmet e bandave të të rinjve kundër forcave të policisë janë të shpeshta, fajtorët mbeten të pandëshkuar.
Përshkallëzimi i vrasjeve më në fund duket se e ka përmbysur trendin.
Megjithatë, krimet e tjera po rriten në mënyrë dramatike dhe janë jashtë kontrollit.
Shto këtu edhe spektaklin e metropoleve të tëra ku është bërë normale të shohësh “të varur nga droga”.
Së fundi, kriza e migracionit, e lehtësuar nga fakti se qytete të tëra të qeverisura nga e majta radikale e përkufizojnë veten si “strehë”, domethënë refuzojnë të zbatojnë ligjet federale kundër imigracionit të paligjshëm.
Qershia mbi tortë është vetë presidenti. /Albanianpost.com
Marrë nga “Corriere Della Sera”
