Pushtimi i plotë i Rusisë në Ukrainë u konceptua në Kremlin si një operacion i shkurtër dhe i mprehtë ushtarak.
Pritshmëria ishte se do të duheshin disa ditë, maksimumi disa javë, që Rusia të vendoste kontrollin mbi fqinjin e saj.
Kjo ishte gati dy vjet e gjysmë më parë.
Lufta në Ukrainë vazhdon. Nuk ka shkuar fare ashtu siç kishte menduar Moska.
Por këtu është gjëja. Gjatë 29 muajve të fundit, kaq shpesh kemi dëgjuar zyrtarë të lartë rusë të pretendojnë se operacioni po shkon “sipas planit”.
Presidenti Vladimir Putin tha së fundi se në maj, pavarësisht gjithçkaje që kishte ndodhur në dy vitet e mëparshme: viktimat e rënda ruse në fushën e betejës, shkatërrimi i shumë anijeve luftarake ruse në Detin e Zi, sulmet me dronë thellë brenda Rusisë (madje edhe në vetë Kremlinin ), granatimet e qyteteve dhe fshatrave ruse pranë kufirit me Ukrainën, rebelimi nga luftëtarët mercenar të Wagner që kishin marshuar drejt Moskës.
Tani ka një shtesë të re në listë: sulmi ndërkufitar ukrainas i kësaj jave në rajonin Kursk të Rusisë.
Së pari, një mohim: është e vështirë të dihet saktësisht se çfarë po ndodh tani në rrethin Sudzha të rajonit Kursk. Është e paqartë se sa trupa ukrainase janë atje, sa territor kanë kapur dhe cili mund të jetë objektivi i tyre përfundimtar.
Edicioni i sotëm i gazetës ruse Nezavisimaya Gazeta deklaroi: “Ngjarjet në frontin e Kurskut janë të mbuluara nga mjegulla famëkeqe e luftës”.
Por edhe në mjegull, disa gjëra janë të qarta.
Është e qartë se ajo që po shpaloset në rajonin e Kurskut është dëshmi e mëtejshme se lufta e Rusisë në Ukrainë nuk ka shkuar “sipas planit”. Ngjarjet duket se kanë befasuar lidershipin politik dhe ushtarak të Rusisë.
Mos prisni që Moska ta pranojë këtë.
Më shumë gjasa, zyrtarët rusë do të përdorin sulmin ukrainas në përpjekje për të mbledhur publikun rus rreth qeverisë dhe për të forcuar narrativën zyrtare të Kremlinit se (a) në këtë konflikt Rusia nuk është agresori dhe (b) Rusia është një kështjellë e rrethuar e rrethuar nga armiqtë që po komplotojnë për ta pushtuar dhe shkatërruar atë.
Në realitet ishte Rusia ajo që nisi një pushtim të plotë të fqinjit të saj.
Është e qartë se ka një ndryshim të madh në gjuhë. Kur Rusia derdhi trupat e saj përtej kufirit në Ukrainë në shkurt 2022, Kremlini e quajti këtë një “operacion special ushtarak” dhe pretendoi se Rusia po “çlironte” qytete dhe fshatra.
Moska i ka përshkruar trupat ukrainase që shtyjnë drejt Rusisë si “një sulm terrorist” dhe “një provokim”.
Sulmi nga forcat ukrainase në rajonin e Kurskut dhe luftimet e ashpra atje janë një shenjë se armiqësitë po i afrohen shtëpisë. Por a do ta kthejë kjo opinionin publik rus kundër luftës?
Jo domosdoshmërisht.
Vitin e kaluar vizitova Belgorodin, një rajon rus i cili, si Kursku, kufizohet me Ukrainën. Po granatohej nga përtej kufirit. Të gjithë ata që takova më thanë se asgjë e tillë nuk kishte ndodhur përpara pushtimit të plotë të Ukrainës nga Rusia: para shkurtit 2022 ishte e gjitha paqe dhe qetësi në rajonin e Belgorodit.
Por, në vend që të konkludonin se “operacioni special ushtarak” kishte qenë një gabim, shumica e njerëzve me të cilët fola i kërkuan Rusisë të shtonte veprimet e saj ushtarake dhe të shtynte më thellë në territorin ukrainas.
Ish-presidenti rus Dmitry Medvedev po bën thirrje pikërisht për këtë. Në një postim në rrjetet sociale sot ai ka shkruar:
“Ne mund dhe duhet të marrim më shumë tokë të Ukrainës që ekziston ende. [Ne duhet të shkojmë në] Odesa, në Kharkiv, në Dnipro, Mykolaiv. Për në Kiev dhe në vazhdim.”
Por Dmitry Medvedev nuk arrin t’i bëjë të shtënat. Vladimir Putin po. Ne presim të shohim se si ai do të përgjigjet ndaj atyre që kanë qenë disa ditë dramatike në Rusinë jugore./BBC/
