Pak histori nga Hollywood-i, kryeqyteti i kinemasë

Historia e Hollivudit fillon pak para Luftës së Parë Botërore, gjatë viteve 1910 ku qendra e kinemasë amerikane, gjeti në periferi të Los Anxhelosit një vend ideal për të xhiruar pamjet e jashtme të filmave, falë kushteve të favorshme klimatike dhe një ambjent jo larg detit, maleve dhe shkretetires, shkruan correrenelverde.it.

Afërsia me kufirin meksikan dhe largësia nga Nju Jorku përfaqësonte një avantazh të madh për drejtorët e rinj të pavarur, të cilët, për shkak të të ashtuquajturës “luftë e patentave” dhe luftës së dhunshme të zhvilluar nga Motion Pictures Patent Company (në 1909 kompania grupoi shtatë shtëpitë kryesore të prodhimit amerikan, përkatësisht Edison, Vitagraph, Biograph, Selig, Lubin, Essanay dhe Kalem), kanë gjetur në Hollywood vendin ideal për një industri filmi falas.

Në të njëjtën periudhë, disa nga protagonistët kryesorë të kinemasë amerikane vijnë në Hollywood, duke përfshirë Adolphe Zukor, themelues i Paramount Pictures Corporation, William Fox (Fox Film Corporation), Samuel Goldwyn (Goldwym Pictures Corp.), Carl Laemmle (themelues i Universal Foto).

Falë tyre lindin diploma të mëdha amerikane dhe krijohen ato struktura industriale, tregtare dhe teknike që kanë lejuar kinemanë amerikane të vendoset në të gjithë botën.

Gjatë viteve 1920, Hollywood u bë një sistem i vërtetë argëtimi, në të cilin producentë, aktorë, regjisorë, operatorë dhe tregtarë të të gjitha llojeve kontribuan për t’i dhënë jetë një industrie me përmasa gjigante.

Në të njëjtën kohë ekseset, ekstravagancat, pasuria, luksi, festat, ndonjëherë edhe krimet, skandalet me aktorë e regjisorë mbushin gazetat dhe gjallërojnë debatet; përmes përdorimit të mençur të mjeteve të reja të komunikimit, lind miti i Babilonisë së Hollivudit, siç u përkufizua nga regjisori Kenneth Anger.

Arti kinematografik dhe jeta private e profesionistëve të filmit u bashkua në një dimension të vetëm në të cilin shpesh është e vështirë të bëhet dallimi midis realitetit dhe trillimit, historive reale dhe historive të trilluara.

Publiku është dëshmitar i lindjes së yllit të ri të Hollivudit, ku jo vetëm individi, por e gjithë kinemaja u bë një model mitik. Nuk mungojnë modelet e shkëlqyera femra dhe meshkuj, duke përfshirë Rudolph Valentino, Mary Pickford dhe Douglas Fairbanks.

Në një kohë të shkurtër shtëpitë e reja të prodhimit (Paramount, Fox, First National, Unoversal, Metro Goldwyn Mayer) i japin jetë një kinemaje zhanresh që ka si karakteristikë të përbashkët cilësinë dhe kujdesin e produkteve.

Liria dhe eklekticizmi i temave të trajtuara dhe numri i madh i skenaristëve, regjisorëve dhe aktorëve lejojoi krijojimin e një industrie argëtimi që nuk ka të barabartë askund në botë.
Rezultati janë vepra që mund të shihen dhe admirohen si vepra argëtimi.

Në këtë prodhim mediatik pohohen disa autorë me vlerë të padyshimtë, mes të cilëve sigurisht Charles Spencer Chaplin, Erich Von Stroheim etje.

Gjatë viteve tridhjetë, ardhja e tingullit çoi në një sezon të ri të kinemasë amerikane; falë intuitës brilante të Warner Brothers, një prej kompanive kryesore të Hollivudit, kinemaja me muzikë dhe fjalim bëhet rruga e re e kinemasë botërore.

Industria amerikane rritet sipas rregullave të një organizate të ngurtë; filmi bëhet një produkt i paketuar sipas rregullave të sakta, me pak variacione dhe i aftë për të shkaktuar reagime të caktuara të parashikueshme dhe të parashikuara te spektatorët.

Zhanret klasike amerikane, nga western-i te muzikalët, nga melodrama te komedia, gjejnë te Capra, Cukor, Lubitsch, Vidor, Ford etje finalistë të jashtëzakonshëm filmash.

Pikërisht në këtë lloj pune të paracaktuar, në të cilën producenti mund të konsiderohet organizatori i vërtetë i industrisë së filmit dhe i ngjarjes së vetme në fjalë, shumë regjisorë janë në gjendje të gjurmojnë një përfaqësim të artikuluar të shoqërisë të re amerikane.

Pas periudhës së vështirë të makartizmit dhe krizës kulturore-artistike që pasoi, si dhe “gjuetisë së shtrigave” që çoi në largimin e shumë emrave të njohur të kinemasë hollivudiane, kinemaja e viteve ’60, si dhe artet e tjera, pa rifillimi i një produksioni të fokusuar në protestën dhe provokimin kritik./atsh/ KultPlus.com

Read Previous

Statistika e pabesueshme e Manchester United

Read Next

Bunkeri në fshatin Shishman që i shërbeu UÇK-së gjatë luftës së fundit në Kosovë